Ένας σχολιασμός πάνω στην επιστολή του προέδρου της εταιρίας μας

Συνάδελφοι προσπαθούσα από την Παρασκευή να συνέλθω (γιατί είχα βαλαντώσει στο κλάμα) έτσι ώστε να κάνω το δικό μου (καλοπροαίρετο εννοείται πάντα) σχολιασμό πάνω στο βαρυσήμαντο διάγγελμα το προέδρου (αλήθεια, πότε θα καταδεχτεί να δει αυτούς που διοικεί;)

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Ώπα, ξαναγίναμε συνάδελφοι. Καλό αυτό. Για τον προηγούμενο είμαστε απλά «συνεργάτες»

Ως διοίκηση της Εταιρίας αλλά και γνωρίζοντας τη θέση του βασικού μας μετόχου, θέλω ειλικρινά να σας ευχαριστήσω για την απόφαση που λάβατε ως εργαζόμενοι, να υπερψηφίσετε και να υπογράψετε τις νέες συμβάσεις.

Εμείς σας ευχαριστούμε πολυχρονεμένε μας Πρόεδρε, που μας δώσατε την δυνατότητα μετά τα τόσα χρόνια που απομυζούσαμε την Εταιρία, που με ρεμούλες και φαγοπότια την φέραμε στην θέση που είναι σήμερα να κάνουμε κάτι τόσο μικρό όπως το να κόψουμε όλα σχεδόν τα δικαιώματά μας και να υποθηκεύσουμε το μέλλον μας.

Ξέρω πως δεν ήταν εύκολη απόφαση για σας και θέλω να σας διαβεβαιώσω πως ούτε και για εμάς, ως διοίκηση της Εταιρίας, ήταν εύκολη ή πολύ περισσότερο ευχάριστη διαδικασία. Δεν πανηγυρίζουμε γι'αυτό που έγινε. Ήταν όμως και από τη δική μας, αλλά πολύ περισσότερο από τη δική σας πλευρά, στάση ευθύνης απέναντι στις εξελίξεις.

Δηλαδή αυτά τα YES!!, YES συνοδευόμενα με την αντίστοιχη κίνηση στο χέρι αλλά Και οι ήχοι από τους φελλούς από τις σαμπάνιες που ακούγαμε να βγαίνουν τόσο από την Διοίκηση, όσο και από το γραφείο της Διευθύντριας Ανθρώπινου Δυναμικού μάλλον φαντασίωσή μας θα ήταν κε Δημόπουλε, έτσι δεν είναι;

Παρά τις αντιθέσεις και αντιδράσεις που εκφράστηκαν και μέσα από τα συλλογικά σας όργανα, φτάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα, που είναι και το μόνο το οποίο μπορεί να εγγυηθεί το μέλλον της Εταιρίας μας. Είναι κοινή η προσπάθεια. Δεν είμαστε εμείς και εσείς, είμαστε όλοι μαζί σε αυτόν τον πολύ δύσκολο ομολογουμένως αγώνα. Το ζητούμενο για όλους μας είναι να διατηρηθεί σε τούτες εδώ τις πρωτόγνωρες συνθήκες, η Εταιρία ζωντανή και βιώσιμη. Έτσι, μόλις η κρίση αυτή παρέλθει, θα ξεκινήσει και για εμάς, ως χρηματοοικονομική οντότητα, η ανάκαμψη, από τους καρπούς της οποίας, δεν μπορεί παρά να δικαιούστε αυξημένο μερίδιο.

Ούπς, κε Δημόπουλε, εδώ θα σας μαλώσουμε!! Είπαμε να ξεβρακωθούμε αλλά μην ξεχάσουμε και τα βασικά… Είμαστε εμείς και εσείς. Είμαστε οι εργαζόμενοι και είστε οι εργοδότες. Βασικές αρχές. Δεν τα κάνατε στο σχολείο;

Ξέρω πως είναι πολύ δύσκολο σε αυτούς τους καιρούς να ζητάς μειώσεις εισοδημάτων, όταν τα πραγματικά εισοδήματα όλων έχουν μειωθεί αισθητά.

Ναι; Το ξέρετε κύριε Πρόεδρε; Είστε σίγουρος ότι ξέρετε πως είναι να μειώνεις έναν μισθό των 1000 ευρώ μικτά το μήνα. Μήπως απλά το φαντάζεστε; Για τα μάτια του κόσμου μήπως μας τα λέτε αυτά;

Πιο σημαντικό όμως για όλους εμάς, πρέπει να είναι η διατήρηση των θέσεων εργασίας. Αυτό για να επιτευχθεί, η Εταιρία μας θα πρέπει να διατηρήσει μία στέρεη χρηματοοικονομική βάση.

Που σίγουρα οι εργαζόμενοι με τις ενέργειες τους την έχουν καταβαραθρώσει…. Αλλά για κάτσε!! Εμείς νομίζαμε ότι με την Σύμβαση διασφαλίσαμε τις θέσεις εεργασίας. Τι, πως είπατε; Virtual τις διασφαλίσαμε; Ότι αν δεν πάνε καλά τα πράγματα θα μπορείτε να απολύσετε για λόγους απόδοσης σύμφωνα με τα φύλλα ποιότητας; Αχ συγνώμη δεν το είχαμε καταλάβει καλέ….

Με πόνο ψυχής διαπιστώνουμε καθημερινά και στο περιβάλλον μας, πως αυξάνεται ο αριθμός των ανέργων. Καθημερινά εκατοντάδες συμπολίτες μας, φίλοι μας, γνωστοί μας, οι οποίοι μέχρι πρότινος διατηρούσαν μία δομημένη ζωή όπως η δική μας, εισέρχονται στην δύσκολα αντιμετωπίσιμη φάση της ανεργίας. Αυτό συμβαίνει επειδή οι οργανισμοί στους οποίους απασχολούνται παύουν να είναι βιώσιμοι. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η διάλυση της κοινωνικής συνοχής, του κοινωνικοπολιτικού ιστού της χώρας.

Τώρα μπαίνουμε στο καλύτερο. Κλάμα και ιδεολογική προσέγγιση. Κουβέντα για το πώς έγινε και οι συμπολίτες μας χάνουν τις δουλειές τους. Φαίνεται ότι είναι κάτι που γίνεται έτσι απλά. Που κανείς δεν φταίει. Το κακό το ριζικό μας, ο Θεός που μας μισεί κλπ κλπ…

Εμείς λοιπόν που διατηρούμε μία εργασιακή ασφάλεια, που μπορούμε ακόμη να παλέψουμε αυτήν την κακή και δύσκολη συγκυρία, ας το πράξουμε, με όση περισσότερη αισιοδοξία μπορούμε.

Μετά τον βουβό πόνο, η αισιοδοξία…. Κουβέντα πάλι για τις εργασιακές σχέσεις που με εντολή του αποδομήθηκαν βίαια. Η άτιμη η συγκυρία φταίει, κανείς άλλος!!

Ο Όμιλος της Εθνικής Τράπεζας στηρίζει την Εθνική Ασφαλιστική. Επαναβεβαιώνω για άλλη μία φορά τη δέσμευση της Εθνικής Τράπεζας για πλήρη στήριξη των σχεδίων αναφορικά με την ανακεφαλαιοποίηση της Εταιρείας μας. Η συμμετοχή στο PSI- απόφαση εθνικής σημασίας- δημιούργησε σημαντική απομείωση των περιουσιακών στοιχείων της Εθνικής Ασφαλιστικής όμως σε σύντομο χρονικό διάστημα, μέσω αύξησης κεφαλαίου και άλλων δράσεων, η ισορροπία θα αποκατασταθεί.

Αύξηση κεφαλαίου; Πραγματική ή στα χαρτιά; Γιατί κάποιοι (κακοήθεις είναι βέβαια) λένε πως η αύξηση θα γίνει όχι με μετρητά αλλά με ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου!!

Μπροστά μας έχουμε μεγάλες προκλήσεις. Οι χρονικές παρατάσεις για την εφαρμογή της Οδηγίας Solvency II φαίνονται να εξαντλούνται και η πιθανότερη ημερομηνία εφαρμογής της από 1/1/2014 δεν είναι μακριά. Η Εταιρία θα πρέπει να καταλήξει στο νέο περιβάλλον, ενδυναμωμένη.

Διατηρούμε, ως ηγέτιδα δύναμη του κλάδου, ένα σημαντικό μερίδιο αγοράς περίπου 19% στον κλάδο Ζωής και περίπου 16% στον κλάδο Γενικών Ασφαλειών.

Που με τις ενέργειες της Διοίκησης που εσείς έχετε ορίσει και εμπιστευτεί μειώνεται καθημερινά.

Οι δράσεις μας για την επαύξηση των εργασιών μας θα ενισχυθούν σε στενή συνεργασία και με την Εθνική Τράπεζα ώστε τελικώς να επιτύχουμε βιώσιμη ανάπτυξη.

Με ευχές ή προσευχές θα ενισχυθούν οι δράσεις; Η μόνη δράση που ξέρει ο κος Διευθύνων είναι η «Δράση» του Στέφανου Μάνου σαν ιδρυτικό μέλος της.

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Ο καθένας από μας διεκπεραιώνει με ευθύνη μία πολύ δύσκολη αποστολή. Θέλω να σας διαβεβαιώσω πως η διοίκηση της Εταιρίας έχει πόρτες ανοιχτές για όλους και είναι πρόθυμη να ακούσει τον οποιοδήποτε γόνιμο προβληματισμό.

Τέσσερις φορές ζήτησε ο Σύλλογος να σας δει τρείς μήνες τώρα και οι πόρτες σας ήταν ερμητικά κλειστές. Καλό το παραμύθι σας λοιπόν αλλά δεν έχει δράκο κε Πρόεδρε….

Σας ευχαριστώ ιδιαιτέρως,

Εμείς να δείτε…..

Δημήτρης Δημόπουλος

Πρόεδρος