Μάνος Λοΐζος

"Ο Μάνος ήταν μια πλαγιά πολύχρωμα λουλούδια που έλαμπαν καθώς τα χτυπούσε ο ήλιος. Και θα λάμπουν για πάντα και πιο πολύ όσο θα υπάρχει και θα λάμπει στον κόσμο αυτός ο μοναδικός ήλιος: Η καρδιά του ανθρώπου".
Μίκης Θεοδωράκης

30 ολάκερα χρόνια από την ημέρα εκείνη στις 17 του Σεπτέμβρη του '82. Εκείνο το απόγευμα της Παρασκευής που το ραδιόφωνο ανήγγειλε πώς ο Μάνος Λοϊζος, ο ταλαντούχος, ο ασυμβίβαστος, ο ρομαντικός, ο πηγαίος δεν υπήρχε πια. Είχε αφήσει την τελευταία του πνοή, πολλά χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα, σ΄ ένα νοσοκομείο της Μόσχας. Ο Μάνος, ο αγωνιστής της τέχνης, ο καλλιτέχνης του αγώνα της εργατικής τάξης, που είχε "ταξιδέψει" στα πέλαγα της μελωδίας του, είχε πλέον περάσει από τη μνήμη στην καρδιά.
"τώρα που τα πολυβόλα ξανάρχισαν, τώρα που ο Μπράουν, ο Φίσερ κι ο Κράφτ φτιάχνουν έξυπνα όπλα κι όχι τανκς.
Τώρα που ο Τσε αφουγκράζετε το κίνημα κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.
Τώρα που τα εμβατήρια που μας μαθαίνουν είναι τηλεοπτικές σκυλοτροφές.
Τώρα που τον Νέγρο Τζο, τον ήρωα και κουλοχέρη, τον ξαναστέλνουν στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ στο Λίβανο και στην Παλαιστίνη για το δεύτερο χέρι.
Τώρα που ο μικρός καφενές έγινε "τουριστικά είδη".
Τώρα που ΟΛΑ ΤΟΝ ΘΥΜΙΖΟΥΝ, απλά κι αγαπημένα....

 

Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια στις 22 Οκτωβρίου 1937. Από νωρίς έδειξε την κλίση του για τη μουσική μαθαίνοντας βιολί και μετά κιθάρα. Το 1955 ήρθε στην Αθήνα για να ξεκινήσει τις σπουδές του στη φαρμακευτική, την οποία εγκατέλειψε για την Εμπορική Σχολή, την οποία επίσης άφησε λόγω του πάθους του για τη μουσική, που τελικά τον κέρδισε. Κατά καιρούς εργάστηκε ως σερβιτόρος, γραφίστας και το 1962 πέρασε στο χώρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας, μελοποιώντας το ποίημα του Λόρκα, "Το τραγούδι του δρόμου". Από τότε και μέχρι το 1981, υπογράφει δώδεκα προσωπικούς δίσκους, συνεργάζεται με τους καλύτερους δημιουργούς και ερμηνευτές, αλλά, το κυριότερο, γράφει τραγούδια που μιλούν στην ψυχή του κόσμου.
 

Το 1964 συνεργάζεται με το Μίκη Θεοδωράκη και τον Μιχάλη Κακογιάννη στην επιθεώρηση που ανέβηκε στο θέατρο Παρκ, την "Όμορφη Πόλη". Εκεί ο Λοΐζος αναλαμβάνει τη διεύθυνση της χορωδίας. Το 1964 μαζί με το Διονύση Σαββόπουλο και τη Μαρία Φαραντούρη εμφανίζονται στη "Στοά" στο Κολωνάκι, όπου γνωρίζει την Κωστούλα Μητροπούλου και γράφουν μαζί τον "Δρόμο" και τον "Στρατιώτη". Το Φεβρουάριο του 1967 η Μαρία Φαραντούρη και ο Γιώργος Ζωγράφος παρουσιάζουν τα "Νέγρικα" για πρώτη φορά σε φοιτητικές συναυλίες, ενώ τα ίδια τραγούδια ερμηνεύουν τον Απρίλη του ίδιου χρόνου στην συγκέντρωση της ΕΦΕΕ ξανά η Μαρία Φαραντούρη και ο Διονύσης Σαββόπουλος. Ο δίσκος, σε στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη κυκλοφορεί οκτώ χρόνια μετά.
 

Το 1968 κυκλοφορεί τον πρώτο μεγάλο του δίσκο, τον "Σταθμό", σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και ερμηνευτές το Γιάννη Καλατζή, τη Λίτσα Διαμάντη, τον Δημήτρη Ευσταθίου και τον Γιώργο Νταλάρα.
 

Το 1970, οι "Θαλασσογραφίες" έφεραν στο προσκήνιο ένα ακόμα ανομολόγητο ταλέντο του εσωστρεφή δημιουργού. Η πρώτη επαφή του Μάνου Λοΐζου με το μικρόφωνο κατεγράφη με το τραγούδι "Σεβάχ ο Θαλασσινός" αν και αρχικά ήταν ένα τόλμημα, μια κίνηση αυθορμητισμού ή μια βαθύτερη εσωτερική ανάγκη του συνθέτη να εκφραστεί μέσα απ' την αλλιώτικη διέξοδο της ερμηνείας, έφτανε η βαθύτερη της αλήθεια για να βρει τη μεγαλύτερη ανταπόκριση απ' το κοινό και να τον ενθαρρύνει θετικά για να συνεχίσει αυτή την ιδιότητα, με την ίδια και απαράμιλλη ευαισθησία... Ο Γιώργος Νταλάρας, ο Γιάννης Πάριος, ο Γιάννης Καλατζής και η Μαρίζα Κωχ ερμήνευσαν τα τραγούδια της δεύτερης δισκογραφικής συνεργασίας του με το Λευτέρη Παπαδόπουλο, ενώ η "Τζαμάικα", ο "Καφενές" και τα "Δέκα παλικάρια" βρίσκονται σήμερα στις πρώτες θέσεις των διαχρονικότερων κομματιών της ελληνικής μουσικής σκηνής.
 

Το 1971 ο Μάνος Λοΐζος ανέλαβε τη μουσική της κινηματογραφικής ταινίας του Αλέξη Δαμιανού "Ευδοκία", η οποία του έδωσε την έμπνευση να δημιουργήσει το ομώνυμο ζεϊμπέκικο, το κλασσικό και το ωραιότερο ζεϊμπέκικο όλων των εποχών! Μια ιστορία αναφέρει πως ο Μάνος παρακαλούσε το Λευτέρη Παπαδόπουλο να του γράψει στίχους, αλλά ο επιστήθιος φίλος του δεν συμφώνησε με την ιδέα του και παρόλο που είχε σκεφτεί κάποια λόγια δεν του τα έδωσε ποτέ, γιατί πίστευε ακράδαντα πως ένα τέτοιο κομμάτι έπρεπε να παραμείνει ατόφιο...
 

Έπειτα από λίγο καιρό η ταινία του Ορέστη Λάσκου "Διακοπές στη Κύπρο", της οποίας ήταν υπεύθυνος για τη μουσική της επιμέλεια, οδήγησε το Μάνο στο νησί της Αφροδίτης. Εκεί έμελλε να γνωρίσει το δεύτερο μεγάλο έρωτα της ζωής του και τη κατοπινή σύζυγό του, Δώρα Σιτζάνη, την οποία παντρεύτηκε το 1978.
 

 Η άνοιξη του 1973 ετοίμασε πρόσφορο έδαφος στη συνεργασία του ασυμβίβαστου μουσικού με τον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου. Η δισκογραφική τους ένωση "άνθισε" το Πάσχα του επόμενου χρόνου και ανυψώθηκε χάρη στις ηλιόλουστες στιγμές του έργου τους "Καλημέρα ήλιε", με τις λαμπρές ερμηνείες των τότε πρωτοεμφανιζόμενων Κώστα Σμοκοβίτη, Αλέκας Αλιμπέρτη και Χαρούλας Αλεξίου. Ωστόσο το ομώνυμο τραγούδι που απ' τη πρώτη στιγμή δεν πέρασε απαρητήρητο, σφραγίστηκε από τη στιχουργική έμπνευση του Μάνου Λοΐζου και παρέδωσε τη σκυτάλη της επιτυχίας στo "Μια καλημέρα", "Με φάρο το φεγγάρι", "Θα έρθει μόνο μια στιγμή", "Δώδεκα παιδιά", και "Όταν σε είδα να ξυπνάς". Η κυκλοφορία του επόμενου δίσκου "Τα τραγούδια του δρόμου" πιστοποίησαν μια σπάνια μουσική μορφή που ύμνησε με άριστο τρόπο τη φράση πως "τίποτα δεν είναι τυχαίο σ' αυτή τη ζωή"... Η άσβεστη φλόγα της ερμηνείας που σιγόκαιγε ανέκαθεν μέσα του, πρόσφερε τα πιο ιδιαίτερα ακούσματα στα τραγούδια του "Δρόμου", του "Ακορντεόν" και του "Μη με ρωτάς" και διεύρυνε το μέγεθος της καλλιτεχνικής του αξίας που, σε συνοχή με τις ερμηνευτικές κορυφώσεις του Βασίλη Παπακωνσταντίνου στο "Στρατιώτη" και στο "Γ' Παγκόσμιο", αποτέλεσαν την ανατρεπτικότερη μουσική κιβωτό στη παλίρροια της σκέψης και των πολλαπλών βιωμάτων του.

Στις αρχές του 1976 κυκλοφορούν "Τα τραγούδια μας" με τον Γιώργο Νταλάρα, σε στίχους Φώντα Λάδη,

Σε στίχους του Μανώλη Ρασούλη και του Πυθαγόρα, "Τα τραγούδια της Χαρούλας" τον Ιούνιο του 1979 περιέβαλλαν μια συνεργασία που ολοκληρώθηκε έπειτα από πολλές ώρες δουλειάς και έντονων ανθρώπινων στιγμών. Ο Μάνος παίδεψε πολύ τον Μανώλη Ρασούλη για να πετύχει το αποτέλεσμα που ονειρευόταν, χωρίς να αποφύγει να "παιδέψει" τον εαυτό του στις μελωδίες που του χάρισε η έμπνευσή του. Αρκεί να τονίσουμε πως όλα αυτά συνέβησαν σε μια εποχή που τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα δεν βρίσκονταν στην υπηρεσία της μουσικής και εκείνος σκαρφιζόταν διάφορα τεχνάσματα για να "βάψει" τις συνθέσεις του με ηχοχρώματα που δεν θα θύμιζαν ούτε στο παραμικρό τη λίστα των πολιτικών τραγουδιών που είχε παρουσιάσει μέχρι τότε. Ξεχώρισε ο "Φαντάρος", το "Πες μου πως γίνεται", το "Γύφτισα τον εβύζαξε" και το υπέροχο "Τίποτα δεν πάει χαμένο".


Ο τελευταίος του δίσκος κυκλοφορεί περίπου δύο χρόνια αργότερα και έχει τίτλο "Για μια μέρα Ζωής". Οι στίχοι των τραγουδιών ανήκουν στον Λευτέρη Παπαδόπουλο, το Μανώλη Ρασούλη, το Φώντα Λάδη, τον Τάσο Λειβαδίτη, τη Δώρα Σιτζάνη και στον ίδιο. Ερμηνευτές ήταν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, η Δώρα Σιτζάνη, ο ίδιος ο Λοΐζος και για πρώτη φορά η Δήμητρα Γαλάνη. Η χρονιά κλείνει με σειρά συναυλιών παρέα με τον Θάνο Μικρούτσικο και τον Χρήστο Λεοντή.

Ο Μάνος Λοΐζος ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας μέχρι το θάνατό του.


Ο Μάνος έπασχε από νεφρική ανεπάρκεια και προβλήματα πίεσης, γι' αυτό και οι συναυλίες που ακολούθησαν στις μεγαλύτερες πόλεις του εξωτερικού τον Μάιο του 1981 κλόνισαν τον, ήδη επιβαρυμένο, οργανισμό του. Οι συναυλίες που αποφάσισε να δώσει ανά την ελληνική επικράτεια με το Θάνο Μικρούτσικο και το Χρήστο Λεοντή τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου, ήταν και οι τελευταίες... Η αντίστροφη μέτρηση είχε ξεκινήσει και τα πρώτα σημάδια φανέρωναν πως ετοιμαζόταν να ταξιδέψει σε άλλη διάσταση. Ύστερα από εγκεφαλικό επεισόδιο στις 8 Ιουνίου 1982, κρίθηκε απαραίτητη η νοσηλεία του στο Γενικό Κρατικό. Έπειτα από δύο μήνες, η απόφασή του να ταξιδέψει μέχρι τη Μόσχα για περαιτέρω εξετάσεις και γνωματεύσεις από ειδικούς γιατρούς δεν πρόλαβαν να οδηγηθούν στο φως, αφού η μοίρα διάλεξε να έχει διαφορετικά σχέδια για τη ζωή του και το δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο ήρθε χωρίς προειδοποίηση στις 7 Σεπτεμβρίου. Δέκα μέρες μετά, στις 17 Σεπτεμβρίου 1982 άφησε τη τελευταία του πνοή σε ένα κόσμο που θα έχει πάντα ανάγκη τη γνώση, τη σοφία, την ευαισθησία, την ευγένεια που πήγαζε απ' τα βάθη της ψυχής του, τις ακράδαντες ηθικές αξίες και την αισθητική του. Ακριβώς 22 χρόνια μετά το τελευταίο του ταξίδι, ανοίγουμε το ραδιόφωνο και ακούμε τους ίδιους στίχους, λες και ο Μάνος τους εμπνεύστηκε μόλις χθες...
 

Έλα κράτησέ με
και περπάτησέ με
μες στο μαγικό σου το βυθό
πάρε με μαζί σου
στο βαθύ φιλί σου
μη μ' αφήνεις μόνο, θα χαθώ...
Σ' ακολουθώ...




Μετά το θάνατό του κυκλοφόρησαν άλλοι δύο δίσκοι. Τα "Γράμματα στην αγαπημένη" του Ναζίμ Χικμέτ, σε απόδοση Γιάννη Ρίτσου και ένας κύκλος παιδικών τραγουδιών με την ονομασία "Κάτω από ένα κουνουπίδι", που έγραψε με τον Γιάννη Νεγρεπόντη.



ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ

1968. "Ο σταθμός" (Minos). Ερμηνεύουν οι: Γιάννης Καλατζής, Λίτσα Διαμάντη, Δημήτρης Ευσταθίου και Γιώργος Νταλάρας. Επίσης περιέχονται και πέντε ορχηστρικά κομμάτια. Οι στίχοι ανήκουν στο Λευτέρη Παπαδόπουλο.

1970. "Θαλασσογραφίες" (Minos). Ερμηνεύουν οι: Γιάννης Καλατζής, Γιώργος Νταλάρας, Μαρίζα Κωχ, Γιάννης Πάριος και ο ίδιος ο συνθέτης. Οι στίχοι ανήκουν στο Λευτέρη Παπαδόπουλο.

1971. "Ευδοκία" (Minos). Η μουσική που συνόδευε την ομώνυμη ταινία του Αλέξη Δαμιανού. Ο Μάνος Λοΐζος συμμετέχει απαγγέλλοντας στην "Ανάμνηση".

1971. "Ο μέτοικος" (Minos). Ερμηνεύει ο Γιώργος Νταλάρας. Οι στίχοι ανήκουν στο Λευτέρη Παπαδόπουλο.

1972. "Νάχαμε, τι νάχαμε" (Minos). Ερμηνεύουν οι: Γιώργος Νταλάρας και Γιάννης Καλατζής. Οι στίχοι ανήκουν στο Λευτέρη Παπαδόπουλο.

1974. "Καλημέρα ήλιε" (Minos). Ερμηνεύουν οι: Κώστας Μοσκοβίτης, Χάρις Αλεξίου, Αλέκος Αλιμπέρτης και ο ίδιος ο συνθέτης. Οι στίχοι ανήκουν στο Δημήτρη Χριστοδούλου και στο Μάνο Λοΐζο.

1974. "Τα τραγούδια του δρόμου" (Minos). Ερμηνεύουν οι: Αλέκα Αλιμπέρτη, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, η Χορωδία Γιώργου Κακίτση και ο ίδιος ο συνθέτης. Οι στίχοι ανήκουν στο Γιάννη Νεγρεπόντη, στο Δημήτρη Χριστοδούλου, στο Νίκο Γκάτσο και στο Μάνο Λοΐζο.

1974. "Η ατίθαση" (Minos). Ερμηνεύει η Ελένη Ροδά. Οι στίχοι ανήκουν στο Λευτέρη Παπαδόπουλο.

1975. "Τα νέγρικα" (Minos). Ερμηνεύει η Μαρία Φαραντούρη και συμμετέχει ο Μανώλης Ρασούλης. Οι στίχοι ανήκουν στο Γιάννη Νεγρεπόντη.

1976. "Τα τραγούδια μας" (Minos). Ερμηνεύει ο Γιώργος Νταλάρας. Οι στίχοι ανήκουν στο Φώντα Λάδη. Ο δίσκος έγινε πλατινένιος.

1979. "Πρώτες εκτελέσεις" (Minos). Ερμηνεύουν οι: Γιώργος Νταλάρας, Γιάννης Καλαντζής, Χάρις Αλεξίου, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Μαρία Φαραντούρη, Δημήτρης Ευσταθίου, Αλέκα Αλιμπέρτη, Κώστας Μοσκοβίτης και ο ίδιος ο συνθέτης.

1979. "Τα τραγούδια της Χαρούλας" (Minos). Ερμηνεύει η Χάρις Αλεξίου και συμμετέχει ο Δημήτρης Κοντογιάννης. Οι στίχοι ανήκουν στο Μανώλη Ρασούλη και στο Πυθαγόρα. Ο δίσκος έγινε πλατινένιος.

1980. "Για μια μέρα ζωής" (Minos). Ερμηνεύουν οι: Δήμητρα Γαλάνη, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Δώρα Σιτζάνη και ο ίδος ο συνθέτης. Οι στίχοι ανήκουν στο Λευτέρη Παπαδόπουλο, στο Μανώλη Ρασούλη, στη Δώρα Σιτζάνη, στο Φώντα Λάδη, στο Τάσο Λειβαδίτη και στο Μάνο Λοΐζο.

1981. "Τα τραγούδια της χτεσινής μέρας" (Minos). Ερμηνεύουν τραγούδια σε δεύτερη εκτέλεση οι: Χάρις Αλεξίου και Δήμητρα Γαλάνη. Ο δίσκος έγινε πλατινένιος.

1982. "Φοβάμαι" (Minos). Ερμηνεύει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Οι στίχοι του "Σ' ακολουθώ" και "Πρώτη Μαΐου ανήκουν στο Μάνο Λοΐζο. Οι στίχοι του "Χαράματα Ομόνοια" ανήκουν στο Μανώλη Ρασούλη. Ο δίσκος έγινε χρυσός.

1983. "Γράμματα στην αγαπημένη" (Minos). Ερμηνεύει ο ίδιος ο συνθέτης με μια κιθάρα. Η ποίηση ανήκει στο Ναζίμ Χικμέτ και την ελληνική απόδοση επιμελήθηκε ο Γιάννης Ρίτσος.

1984. "Μεγάλες στιγμές" (Minos). Ερμηνεύει η Μαρινέλλα. Περιέχεται το "Παλιό ρολόι" σε μουσική του Μάνου Λοΐζου και στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου σε δεύτερη εκτέλεση.

1984. "Τα μεγάλα τραγούδια" (Minos). Ερμηνεύει ο Σταμάτης Κόκκοτας. Περιέχεται το "Δεν θα ξαναγαπήσω" σε μουσική του Μάνου Λοΐζου και στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου σε δεύτερη εκτέλεση.

1985. "Ο δρόμος του Μάνου 1962 - 1982" (Minos). Ερμηνεύουν οι: Αλέκα Αλιμπέρτη, Νίκος Αντωνιάδης, Μπάμπης Αντωνίου, Δήμητρα Γαλάνη, Λίτσα Διαμάντη, Δημήτρης Ευσταθίου, Γιάννης Καλατζής, Αλέκα Μαβίλη, Μάνος Παπαδάκης, Γιάννης Πουλόπουλος, Ελένη Ροδά και Ζωή Φυτούση.

1985. "Μάνος Λοΐζος: Αφιέρωμα / Ολυμπιακό Στάδιο" (Minos). Η ηχογράφηση της συναυλίας με τραγούδια του Μάνου Λοΐζου το Σεπτέμβριο του 1985 στο Ολυμπιακό Στάδιο. Ερμηνεύουν οι: Γιώργος Νταλάρας, Χάρις Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη, Γιάννης Καλατζής και Βασίλης Παπακωνσταντίνου.

1985. "Χάνομαι γιατί ρεμβάζω" (Minos). Ερμηνεύει η Δήμητρα Γαλάνη και συμμετέχει συνοδέυοντάς την το συγκρότημα "Χάνομαι γιατί ρεμβάζω". Οι στίχοι του "Καρτ - Ποστάλ" ανήκουν στον Άκο Δασκαλόπουλο.

1988. "Μάνος Λοΐζος 1" (Minos). Κασετίνα που περιέχει τους δίσκους "Ο σταθμός", "Θαλασσογραφίες", "Νάχαμε, τι νάχαμε", "Καλημέρα ήλιε", "Τα νέγρικα", "Τα τραγούδια του δρόμου" και "Τα τραγούδια μας".

1988. "Μάνος Λοΐζος 2" (Minos). Κασετίνα που περιέχει τους δίσκους "Ευδοκία", "Τα τραγούδια της Χαρούλας", "Για μια μέρα ζωής", "Γράμματα στην αγαπημένη", "Ο δρόμος του Μάνου 1962 - 1982" και "Μάνος Λοΐζος: Αφιέρωμα".

1989. "Μνήμες" (FM).Ο δίσκος περιέχει ορχηστρικές διασκευές των σημαντικότερων τραγουδιών του συνθέτη.

1991. "Η Αλίκη δικτάτωρ" (Lyra). Η μουσική που συνόδευε την ομώνυμη ταινία του Τάκη Βουγιουκλάκη. Ο δίσκος περιέχει πέντε τραγούδια σε μουσική του Μάνου Λοΐζου και στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Ερμηνεύουν οι: Αλίκη Βουγιουκλάκη, Λαυρέντης Διανέλλος και Ευαγγελία Σαμιωτάκη.

1992. "Οι μπαλάντες του Μάνου" (Minos). Ερμηνεύει ο ίδιος ο συνθέτης. Οι στίχοι ανήκουν στο Λευτέρη Παπαδόπουλο, στο Γιάννη Νεγρεπόντη, στο Νίκο Γκάτσο, στον Άκο Δασκαλόπουλο, στο Ναζίμ Χικμέτ, στη Κωστούλα Μητροπούλου και στο Μάνο Λοΐζο.

1993. "Roots of Greek music: Manos Loizos" (Μύθος). Ο δίσκος περιέχει ορχηστρικές διασκευές των σημαντικότερων τραγουδιών του συνθέτη.

1993. "Αλίκη μου, Δημήτρη μου" (EMI). Τα τραγούδια που συνόδευαν τις κινηματογραφικές επιτυχίες της Αλίκης Βουγιουκλάκη και του Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Ο δίσκος περιέχει πέντε τραγούδια ("Όταν κλαίει ένας άντρας", "Τζαμάικα", "Του βαρκάρη ο γιος", "Ρίξε δώδεκα μαχαίρια", "Ανέβα στο χαγιάτι μου") σε μουσική του Μάνου Λοΐζου και στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου.

1995. "Κάτω από ένα κουνουπίδι" (Μεσόγειος). Παιδικά τραγούδια. Ερμηνεύουν οι: Λουκιανός Κηλαηδόνης, Αφροδίτη Μάνου, Κώστας Θωμαΐδης, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Τάνια Τσανακλίδου, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και Ελένη Τσαλιγοπούλου. Οι στίχοι ανήκουν στο Γιάννη Νεγρεπόντη. Το "Μεθυσμένο παπί" και το "Κάτω από ένα κουνουπίδι" δεν ηχογραφήθηκαν στο studio. Προτιμήθηκαν οι πρώτες μαγνητοφωνήσεις του συνθέτη με το κασσετόφωνό του.

''Έγειρες στη γη να κοιμηθείς
κι έγινε η καρδιά σου κυπαρίσσι
σου 'πα θα πεθάνω αν σκοτωθείς
Κι όμως... έχω ζήσει...''

Αντίο φίλε αγέρα μου.... Γεια σου Μανο.


Μια τόσο ακριβή απουσία…