Καλωσορίσατε στο Blog Συζήτησης της "Ριζοσπαστικής Πρωτοβουλίας". Καλή Περιήγηση!

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

Τα ροζ αθλητικά


Λοιπόν εγώ αύριο θα πάω στη συγκέντρωση.
Και δεν θα ήταν περίεργο, αν όλα τα προηγούμενα χρόνια συνήθιζα να πηγαίνω σε πορείες και συγκεντρώσεις. Αλλά, ντρέπομαι που το λέω, σε κάτι πορείες του σχολείου για το Πολυτεχνείο, στις πορείες ενάντια στην πώληση της ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ,  και 2-3 φορές στο Σύνταγμα με τους αγανακτισμένους, αυτό είναι το «επαναστατικό μου παρελθόν».

Καθισμένη όλα αυτά τα χρόνια στον καναπέ και στην ασφάλεια του σπιτιού μου, παρακολουθούσα όλα όσα συνέβαιναν γύρω μου σαν θεατής, χωρίς να αντιδρώ.

Και ενώ τα γεγονότα τρέχουν το ένα μετά το άλλο ξαφνικά νοιώθω ότι δεν θέλω να κάτσω άλλο στον καναπέ, δεν θέλω αύριο να πάω για καφέ, θέλω να βγω στο δρόμο να  αντιδράσω.

Κάθισα και αναρωτήθηκα πως εγώ η «βολεμένη» ξαφνικά θέλω να επαναστατήσω;  Μήπως περνάω στα 44, μια πολύ καθυστερημένη εφηβεία;;; μήπως φταίει  ότι τώρα το πρόβλημα έφτασε στην πόρτα μου και το ζω και εγώ;; μήπως φταίει ότι έχω προσθέσει στη φράση που λέω στην κόρη μου όταν μου ζητάει κάτι, εκτός από το «να είμαστε καλά και θα δούμε» και το «να δούμε αν θα μπορούμε»;; μήπως φταίνε όλα αυτά που ζούμε τα τελευταία χρόνια στο δεύτερο σπίτι μας, την ΕΘΝΙΚΗ. 

Είμαι θυμωμένη για όλα όσα συμβαίνουν, ναι θυμός είναι αυτό που νοιώθω, αλλά σήμερα μετατράπηκε σε οργή όταν διάβασα το ΧΟΥΝΤΙΚΟ: «Με απόφαση του Γενικού Αστυνομικού Διευθυντή Αττικής απαγορεύεται για λόγους δημόσιας ασφάλειας και μη διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής της πρωτεύουσας, κατά το χρονικό διάστημα από 09.00 ώρα της Τρίτης 09 Οκτωβρίου 2012 μέχρι και την 22.00 ώρα της ιδίας, κάθε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση ή πορεία στην περιοχή της Πόλεως Αθηνών»

 Αυτό νομίζω ότι ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, γιατί μπορεί να ανήκω στην γενιά που ζούσε αλλά δεν «έζησε» την ΧΟΥΝΤΑ, όμως για όσους με γνωρίζουν η έννοια της ελευθερίας είναι πολύ σημαντική για μένα.

Έτσι αύριο θα φορέσω  το ροζ αθλητικά της κόρης μου και θα πάω, γιατί της το χρωστάω και γιατί ίσως έτσι ξεχρεώσω λίγο από τη «συνενοχή» που νοιώθω για όλα όσα άφησα να γίνουν, ενώ εγώ ήμουν στον κόσμο μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου