Πρωτομαγιά

Συνάδελφε,

Ευτυχώς που δεν είμαστε σαν τους εργάτες που μαζεύουν φράουλες στη Μανωλάδα.

Αυτοί καταδέχονται και παίρνουν όσα λεφτά τους προσφέρει το αφεντικό.

Αυτοί καταδέχονται και δουλεύουν παραπάνω από το οκτάωρο. Μπορεί και δέκα και δεκατέσσερις ώρες την ημέρα.
Αυτοί υπομένουν εξευτελισμούς της αξιοπρέπειάς τους γιατί φοβούνται το αφεντικό και τους επιστάτες του.
Αυτοί δεν τολμούν να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή γιατί φοβούνται μήπως χάσουν και τη μίζερη που έχουν.
Αυτοί πυροβολούνται εν ψυχρώ γιατί τόλμησαν να διεκδικήσουν τα χρήματα που είχαν δουλέψει.
Παρεμπιπτόντως την άλλη Τετάρτη είναι η Πρωτομαγιά. Πριν πολλά χρόνια κάτι έγινε κάπου την Πρωτομαγιά και είναι αυτό το εθιμοτυπικό από τότε, που βγάζουμε ανακοινώσεις για αγωνιστικές κινητοποιήσεις κ.λ.π. κ.λ.π. αλλά  - μεταξύ μας τώρα – εμείς έχουμε κάποιο λόγο να συμμετέχουμε; Σκεφτόμαστε να αράξουμε στον καναπέ μας και να συνεχίσουμε να γκρινιάζουμε για τα λάθη των άλλων;

Σκεφτόμαστε αν αξίζει τον κόπο να κάνουμε απεργία; Διότι είναι γνωστό ότι εμείς μπορεί  να μην υποστούμε καμία παραπάνω μείωση μισθού και καμία αλλαγή στο ωράριο εργασίας ή τέλος πάντων καμία παραπάνω επιδείνωση σε όλα αυτά που μεγαλόψυχα μας δίνει η εταιρία μας; Και αυτά που έγιναν μέχρι σήμερα ήταν αναγκαίο κακό και έγινε για το δικό μας καλό. Μην ξεχνάς ότι μαζί τα φάγαμε εμείς οι τεμπέληδες και διεφθαρμένοι τα λεφτά των τίμιων και δουλευταράδων τραπεζιτών, των τίμιων και δουλευταράδων φοροφυγάδων. Αλλά η κυβέρνηση που εκλέξαμε το παλεύει να το διορθώσει. Έτοιμο και το πολυ-νομοσχέδιο. Πιθανότατα, τώρα που θα απολυθούν οι κακοί δημόσιοι υπάλληλοι όλα θα πάνε καλύτερα. Πιθανότατα, τώρα που τα δημόσια κοινωνικά αγαθά, η Παιδεία, η Υγεία, η Πρόνοια, περάσουν σε ιδιώτες, όλα θα πάνε καλύτερα. Εντάξει θα αυξηθεί και άλλο η ανεργία, αλλά μπορείς να ελπίζεις ότι θα είσαι στους μισούς που θα εργάζονται. Αλλά ποτέ δε θα γίνεις σαν εργάτης της Μανωλάδας. Ο κατώτερος μισθός είναι - σήμερα – τουλάχιστον ένα 10% παραπάνω από όσα παίρνει ο εργάτης της Μανωλάδας.
Συνάδελφε,

Την Πρωτομαγιά του 1886, κάποιες δεκάδες χιλιάδες εργάτες ονειρεύτηκαν και διεκδίκησαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Είναι αλήθεια ότι αυτοί, όπως και οι εργάτες στη Μανωλάδα είχαν ένα πολύ καλό κίνητρο που εμείς, ακόμα, δεν το έχουμε. Δεν είχαν τίποτα να χάσουν. Ήταν στα όρια της εξαθλίωσης. Άραγε χρειάζεται να φτάσουμε κι εμείς σε αυτό το σημείο για να σηκώσουμε κεφάλι; Άραγε είναι αρκετά όλα αυτά που έχουμε υποστεί ως τώρα; Κανείς δεν μπορεί να το απαντήσει αυτό για λογαριασμό σου. Εάν βαρέθηκες να ζεις στο φόβο και την ανασφάλεια, εάν βαρέθηκες να βλέπεις τα παιδιά σου να μεταναστεύουν, εάν βαρέθηκες να βλέπεις τους ανθρώπους γύρω σου σκυθρωπούς, εάν βαρέθηκες να είσαι το θύμα σε αυτό το θέατρο του παραλόγου, τότε θα σου πρότεινα να σταματήσεις να ασχολείσαι με όλους τους άχρηστους «άρχοντες» που αρνούνται να αλλάξουν συμπεριφορά και να αλλάξεις εσύ. Μπορείς να ελπίζεις ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα αλλάξουν «αυτοί» είτε να αλλάξεις εσύ. Διάλεξε.
Δε μπορούμε να υποσχεθούμε ότι θα τα καταφέρουμε. Το μόνο που λέμε είναι ότι τώρα χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ την συμμετοχή όλων μας και την αλληλεγγύη μεταξύ μας.

Τώρα χρειάζεται να αγωνιστούμε για το μέλλον μας.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ

ΑΘΗΝΑ: Προσυγκέντρωση 10:15 στα Χαυτεία και πορεία στην Πλατ. Κλαυθμώνος

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: Συγκέντρωση Εργατικού Κέντρου Πειραιά στο Πασσαλιμάνι 10:00

Συναδελφικά

Η Σ.Ε. της «Ριζοσπαστικής Πρωτοβουλίας