Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να ξεχάσουμε...

46 χρόνια πέρασαν απο την βίαιη επιβολή της χούντας των αμερικανόφερτων συνταγματαρχών στην Ελλάδα.

7 μαύρα χρόνια για την πατρίδα μας, για τους ανθρώπους της. 7 χρόνια που η μεγάλη σιωπηλή πλειοψηφία των συμπολιτών μας κάθησε φρόνιμα και συνεμορφώνονταν "προς τας υποδείξεις".

Χάρη σ' αυτή τη μεγάλη σιωπηλή πλειοψηφία η χούντα εγκαθίδρυσε ενα καθεστώς φόβου και ανελευθερίας στη χώρα μας.

Και όσοι δεν δέχτηκαν να σκύψουν το κεφάλι; Όσοι δεν βολεύτηκαν κάτω απο την μπότα των στρατιώτικών;

Γυάρος, Λέρος, Ζάτουνα, Ωρωπός, Μπουμπουλίνας, μερικά μόνο απο τα κολαστήρια του καθεστώτος όπου χιλιάδες άνθρωποι υποβάλονταν σε βασανιστήρια για τις ιδέες τους, τότε τα χρόνια που όλα "τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά".

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Σήμερα που περίπου το 1/3 των συμπολιτών μας λένε οτι τα πράγματα ήταν καλύτερα επι χούντας, σύμφωνα με σημερινή δημοσκόπιση της "Ελευθεροτυπίας", φαίνεται οτι η μεγάλη σιωπηλή πλειοψηφία που ανέχτηκε και δέχτηκε τη διχτατορία είναι πια έτοιμη για μια άλλου τύπου χούντα.

Τη χούντα του μνημονίου, της εξαθλίωσης εκατομμυρίων Ελλήνων, των χιλιάδων οικονομικών αυτοκτονιών, της βίαιης μείωσης του βιωτικού επιπέδου, της σωτηρίας των τραπεζιτών, της διχτατορίας του κεφάλαιου.

Πότε άραγε αυτοί οι συμπολίτες μας μπορεί να πάψουν να μένουν σκυφτοί, απαθείς θεατές της ζωής τους;
Οι περισσότεροι απ' αυτούς ποτέ...
Όπως έγραφε ο Βόλφ Μπίρμαν: Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ’ όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί...

Και οι άλλοι; Το άλλο 70%;  Μπορούμε να σταθούμε αποφασιστικά στα πόδια μας για "να μπορέσουμε και πάλι να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ' την Ελλάδα"; Για να μπορέσουμε να στείλουμε στο διάολο αυτούς που μας κυβερνούν σήμερα υποταγμένους; Να γίνουμε η μεγάλη δημοκρατική συμμαχία που θα φέρει την ανατροπή της χούντας του μνημονίου;

Θα δείξει...