Τείχη

Κυλινδρικές χαραγματιές με

ανθρωπάκια γύρω γύρω

να τις κοιτούν απορημένα.

Αρώματα χρεοκοπημένων αισθημάτων

ίπτανται πάνω από σκυμμένα κεφάλια

που χορεύουν στον ήχο

μιας άτεχνης συγχορδίας από κρουστά.

Στην ορχήστρα βατράχια

κοάζουν, ισιώνοντας τη γραβάτα τους.

Στη σκηνή καλούν έναν έναν

να σωπάσει, κάτω απ’το λευκό, τεχνητό φως.

Ξεχάσαμε τη φάλαγγα τότε που

προστάτευες τον διπλανό

με τη δική σου ασπίδα.

Ωστόσο, καμιά ανησυχία όσο

χαϊδεύουμε πολύχρωμες οθόνες.

Ασφαλείς, στην πλάνη μας

και γύρω τείχη χορταριασμένα.

Κάποιος ρώτησε πόσο κοστίζουν

κι εκείνα γκρεμίστηκαν αθόρυβα

σαν τα βλέμματα που χαμηλώνουν

κάτω απ’το λευκό, τεχνητό φως.

Γιώργος Γιαλούρης