Μαρία Δημητριάδη, πέρασαν κιόλας τέσσερα χρόνια να μετράμε την απουσία της.
Έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη
Η κόκκινη από ζωή η κόκκινη από θάνατο
Θα φροντίσουμε εμείς για αυτό
Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι θα γίνει
Στους Μπουρζουάδες κριτική να κάνουμε
Αυτό δε φτάνει. Του γουρουνιού του αστισμού
Να κόψουμε πρέπει τα πόδια
Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι θα γίνει
Η ελευθερία για μας είναι μια ωραία γυναίκα
Έχει υπογάστριο και υπεργάστριο
Δεν είναι κάνα χοντρογούρουνο αστικό
Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι θα γίνει
Ούτε ένας χαφιές δουλειά να μη βρίσκει
Και έτσι στρατιά ολάκερη θε να 'χουμε ανέργων
Χριστούλη μου όμορφη που ‘ναι η προφητειά αυτή
Έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη
Η κόκκινη από ζωή η κόκκινη από θάνατο
Θα παλέψουμε εμείς για αυτό.
Τη θυμόμαστε, με την επική φωνή της να τραγουδάει το υπέροχα μελοποιημένο απο το Θάνο Μικρούτσικο ποίημα του Wolf Biermann και δεν σου έμενε όταν τ' άκουγες καμία αμφιβολία.
Ναι, η γη θα γίνει κόκκινη.
Η Μαρία Δημητριάδη γεννήθηκε στον Ταύρο, όπου τη δεκαετία του ’70 διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος. Αρχισε το τραγούδι από πολύ νωρίς, αλλά στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 είχε σποραδικές εμφανίσεις στη δισκογραφία.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και τη δεκαετία του ’70 τραγούδησε μερικά σπουδαία έργα της εποχής, όπως το «Ηλιος ο πρώτος» του Μαρκόπουλου, σε ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη, (από όπου και η κλασική ερμηνεία «Κάτω στης Μαργαρίτας το αλωνάκι»), αλλά έγινε ευρύτερα γνωστή ερμηνεύοντας από πολύ νωρίς Θεοδωράκη και αργότερα Θάνο Μικρούτσικο (τα «Πολιτικά τραγούδια» σε στίχους του Ναζίμ Χικμέτ). Η καλλιτεχνική της δραστηριότητα την περίοδο αυτή (δικτατορία και Μεταπολίτευση), δηλαδή η ενασχόλησή της με το «πολιτικό» τραγούδι, τη στιγμάτισε ως καλλιτέχνιδα σε όλη τη διάρκεια της καριέρας της. Τη δεκαετία του ’80, πάντως, η Μαρία Δημητριάδη προσπάθησε να πει πράγματα εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, πιο λυρικά, όπως Χατζιδάκι («Για την Ελένη», σε στίχους Μιχάλη Μπουρμούλη).
Το 1996 έκανε προσπάθεια επιστροφής με το ροκ δίσκο «Αύριο», παραγωγής του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Επειτα συμμετείχε σε αρκετές συναυλίες, όμως δεν είχε ηχογραφήσει νέο δίσκο. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες, η «τραγουδίστρια της Αριστεράς» ήθελε να γράψει ένα βιβλίο που θα περιελάμβανε όλες τις καλές και τις κακές στιγμές της καριέρας και της ζωής της.
Έφυγε χτυπημένη απο μια σπάνια ασθένεια στους πνεύμονες στις 8 Γενάρη του 2009.
Σ' ευχαριστούμε Μαρία γι' αυτά που μας χάρισες, για τη συντροφιά σου στα χρόνια της νιότης μας, για την συμμετοχή σου στους αγώνες της μεταπολίτευσης που δεν τα εξαργύρωσες.
Μια ολόκληρη γενιά νάσαι σίγουρη οτι δεν πρόκειται να σε ξεχάσει.
Δείτε ενα μικρό αφιέρωμα της ΕΡΤ για την Μαρία:
http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=99576&autostart=0
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ : Albums1974 Αντόνιο Τόρρες Χερέδια (Lyra)
1975 Πολιτικά τραγούδια (Lyra)
1976 Καντάτα για την Μακρόνησο/Σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόβσκη (Lyra)
1978 Τραγούδια της λευτεριάς (Lyra)
1980 Δελτίο καιρού (CBS)
1981 Τα αντάρτικα (Lyra)
1982 Έρημη πόλη (CBS)
1985 Για την Ελένη (Σείριος)
1985 Η μυθολογία του Σαββάτου (Σείριος)
1987 Το μαγικό κλειδί (ΜΙΝΟS)
1989 Οριστικά (Lyra)
1990 Βιολιστή κατέβα απ' τη στέγη (Lyra)
1991 Μήπως ζούμε σ' άλλη χώρα (Σείριος)
1995 Τραγουδά μεγάλους συνθέτες (Polydor)
1996 Αύριο (ΜΙΝΟS)
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ : Συμμετοχές
1968 Κορίτσια στον ήλιο (Columbia)
1969 Ήλιος ο πρώτος (Philips)
1970 Χρονικό (Philips)
1971 Ιερά οδός (Olympic)
1971 Ο Θεοδωράκης διευθύνει Θεοδωράκη (Polydor)
1972 Theodorakis in concert (Polydor)
1974 18 Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας (Lyra)
1974 Σκλάβοι πολιορκημένοι (Lyra)
1974 Ήλιος και χρόνος (Columbia)
1974 Τα τραγούδια του αγώνα (ΜΙΝΟS)
1977 Τροπάρια για φονιάδες (Lyra)
1977 Φουέντε Οβεχούνα (Lyra)
1981 Λεοντής-Μικρούτσικος: Συναυλίες 81 (CBS)
1982 Εμπάργκο (CBS)
1983 Αραπιά για λίγο πάψε να χτυπάς με το σπαθί (CBS)
1985 Νάμαστε πάλι εδώ Αντρέα (Columbia)
1986 Οι φόβοι του μεσημεριού (ΜΙΝΟS-FM Records)
1989 Κυριακάτικη εκδρομή (Lyra)
1992 Αχ! Πατρίδα μου γλυκειά (ΜΙΝΟS)
1992 Αναζήτησις (MBI)
1992 Τραγούδια του Σπήλιου Μεντή (Lyra)
1994 Στο καλντερίμι (Ανατολή)
1996 Παράρτημα Α' (Polydor)
Ερμηνευτές: Μαρία Δημητριάδη, Σάκης Μπουλάς
Η πέτρα σταυρωμένη απ' τον άνεμο
ο άνεμος, η σιγαλιά,
δεν ακούγεται τίποτα
μόνο το καρδιοχτύπι της πέτρας
κι πέτρα της καρδιάς που δουλεύεται
με το θυμό και με τον πόνο
βαριά, σιγά και σταθερά
Μπόλικη πέτρα
μπόλικη καρδιά
να χτίσουμε τις αυριανές μας φάμπρικες
τα λαϊκά μέγαρα
τα κόκκινα στάδια
και το μεγάλο μνημείο των Ηρώων της Επανάστασης
Να μην ξεχάσουμε και το μνημείο του Ντικ
ναι, ναι, του σκύλου μας του Ντικ
της ομάδας του Μούδρου
που τον σκοτώσαν οι χωροφυλάκοι
γιατί αγάπαγε πολύ τους εξόριστους
Να μην ξεχάσουμε, σύντροφοι, τον Ντικ
το φίλο μας τον Ντικ
που γαύγιζε τις νύχτες στην αυλόπορτα άντικρυ στη θάλασσα
κι αποκοιμιόταν τα χαράματα
στα γυμνά πόδια της Λευτεριάς
με τη χρυσόμυγα του αυγερινού
πάνω στο στυλωμένο αυτί του
Τώρα ο Ντικ κοιμάται στη Λήμνο
δείχνοντας πάντα το ζερβί του δόντι
Μπορεί μεθαύριο να τον ακούσουμε πάλι
να γαυγίζει χαρούμενος σε μια διαδήλωση
περνοδιαβαίνοντας κάτου απ' τις σημαίες μας
έχοντας κρεμασμένη στο ζερβί του δόντι
μια μικρή πινακίδα "κάτω οι τύραννοι"
Ήταν καλός ο Ντικ
Έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη
Η κόκκινη από ζωή η κόκκινη από θάνατο
Θα φροντίσουμε εμείς για αυτό
Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι θα γίνει
Στους Μπουρζουάδες κριτική να κάνουμε
Αυτό δε φτάνει. Του γουρουνιού του αστισμού
Να κόψουμε πρέπει τα πόδια
Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι θα γίνει
Η ελευθερία για μας είναι μια ωραία γυναίκα
Έχει υπογάστριο και υπεργάστριο
Δεν είναι κάνα χοντρογούρουνο αστικό
Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι πρέπει να γίνει
Έτσι θα γίνει
Ούτε ένας χαφιές δουλειά να μη βρίσκει
Και έτσι στρατιά ολάκερη θε να 'χουμε ανέργων
Χριστούλη μου όμορφη που ‘ναι η προφητειά αυτή
Έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη
Η κόκκινη από ζωή η κόκκινη από θάνατο
Θα παλέψουμε εμείς για αυτό.
Τη θυμόμαστε, με την επική φωνή της να τραγουδάει το υπέροχα μελοποιημένο απο το Θάνο Μικρούτσικο ποίημα του Wolf Biermann και δεν σου έμενε όταν τ' άκουγες καμία αμφιβολία.
Ναι, η γη θα γίνει κόκκινη.
Η Μαρία Δημητριάδη γεννήθηκε στον Ταύρο, όπου τη δεκαετία του ’70 διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος. Αρχισε το τραγούδι από πολύ νωρίς, αλλά στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 είχε σποραδικές εμφανίσεις στη δισκογραφία.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και τη δεκαετία του ’70 τραγούδησε μερικά σπουδαία έργα της εποχής, όπως το «Ηλιος ο πρώτος» του Μαρκόπουλου, σε ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη, (από όπου και η κλασική ερμηνεία «Κάτω στης Μαργαρίτας το αλωνάκι»), αλλά έγινε ευρύτερα γνωστή ερμηνεύοντας από πολύ νωρίς Θεοδωράκη και αργότερα Θάνο Μικρούτσικο (τα «Πολιτικά τραγούδια» σε στίχους του Ναζίμ Χικμέτ). Η καλλιτεχνική της δραστηριότητα την περίοδο αυτή (δικτατορία και Μεταπολίτευση), δηλαδή η ενασχόλησή της με το «πολιτικό» τραγούδι, τη στιγμάτισε ως καλλιτέχνιδα σε όλη τη διάρκεια της καριέρας της. Τη δεκαετία του ’80, πάντως, η Μαρία Δημητριάδη προσπάθησε να πει πράγματα εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, πιο λυρικά, όπως Χατζιδάκι («Για την Ελένη», σε στίχους Μιχάλη Μπουρμούλη).
Το 1996 έκανε προσπάθεια επιστροφής με το ροκ δίσκο «Αύριο», παραγωγής του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Επειτα συμμετείχε σε αρκετές συναυλίες, όμως δεν είχε ηχογραφήσει νέο δίσκο. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες, η «τραγουδίστρια της Αριστεράς» ήθελε να γράψει ένα βιβλίο που θα περιελάμβανε όλες τις καλές και τις κακές στιγμές της καριέρας και της ζωής της.
Έφυγε χτυπημένη απο μια σπάνια ασθένεια στους πνεύμονες στις 8 Γενάρη του 2009.
Σ' ευχαριστούμε Μαρία γι' αυτά που μας χάρισες, για τη συντροφιά σου στα χρόνια της νιότης μας, για την συμμετοχή σου στους αγώνες της μεταπολίτευσης που δεν τα εξαργύρωσες.
Μια ολόκληρη γενιά νάσαι σίγουρη οτι δεν πρόκειται να σε ξεχάσει.
Δείτε ενα μικρό αφιέρωμα της ΕΡΤ για την Μαρία:
http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=99576&autostart=0
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ : Albums1974 Αντόνιο Τόρρες Χερέδια (Lyra)
1975 Πολιτικά τραγούδια (Lyra)
1976 Καντάτα για την Μακρόνησο/Σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόβσκη (Lyra)
1978 Τραγούδια της λευτεριάς (Lyra)
1980 Δελτίο καιρού (CBS)
1981 Τα αντάρτικα (Lyra)
1982 Έρημη πόλη (CBS)
1985 Για την Ελένη (Σείριος)
1985 Η μυθολογία του Σαββάτου (Σείριος)
1987 Το μαγικό κλειδί (ΜΙΝΟS)
1989 Οριστικά (Lyra)
1990 Βιολιστή κατέβα απ' τη στέγη (Lyra)
1991 Μήπως ζούμε σ' άλλη χώρα (Σείριος)
1995 Τραγουδά μεγάλους συνθέτες (Polydor)
1996 Αύριο (ΜΙΝΟS)
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ : Συμμετοχές
1968 Κορίτσια στον ήλιο (Columbia)
1969 Ήλιος ο πρώτος (Philips)
1970 Χρονικό (Philips)
1971 Ιερά οδός (Olympic)
1971 Ο Θεοδωράκης διευθύνει Θεοδωράκη (Polydor)
1972 Theodorakis in concert (Polydor)
1974 18 Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας (Lyra)
1974 Σκλάβοι πολιορκημένοι (Lyra)
1974 Ήλιος και χρόνος (Columbia)
1974 Τα τραγούδια του αγώνα (ΜΙΝΟS)
1977 Τροπάρια για φονιάδες (Lyra)
1977 Φουέντε Οβεχούνα (Lyra)
1981 Λεοντής-Μικρούτσικος: Συναυλίες 81 (CBS)
1982 Εμπάργκο (CBS)
1983 Αραπιά για λίγο πάψε να χτυπάς με το σπαθί (CBS)
1985 Νάμαστε πάλι εδώ Αντρέα (Columbia)
1986 Οι φόβοι του μεσημεριού (ΜΙΝΟS-FM Records)
1989 Κυριακάτικη εκδρομή (Lyra)
1992 Αχ! Πατρίδα μου γλυκειά (ΜΙΝΟS)
1992 Αναζήτησις (MBI)
1992 Τραγούδια του Σπήλιου Μεντή (Lyra)
1994 Στο καλντερίμι (Ανατολή)
1996 Παράρτημα Α' (Polydor)
Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Θάνος ΜικρούτσικοςΕρμηνευτές: Μαρία Δημητριάδη, Σάκης Μπουλάς
Η πέτρα σταυρωμένη απ' τον άνεμο
ο άνεμος, η σιγαλιά,
δεν ακούγεται τίποτα
μόνο το καρδιοχτύπι της πέτρας
κι πέτρα της καρδιάς που δουλεύεται
με το θυμό και με τον πόνο
βαριά, σιγά και σταθερά
Μπόλικη πέτρα
μπόλικη καρδιά
να χτίσουμε τις αυριανές μας φάμπρικες
τα λαϊκά μέγαρα
τα κόκκινα στάδια
και το μεγάλο μνημείο των Ηρώων της Επανάστασης
Να μην ξεχάσουμε και το μνημείο του Ντικ
ναι, ναι, του σκύλου μας του Ντικ
της ομάδας του Μούδρου
που τον σκοτώσαν οι χωροφυλάκοι
γιατί αγάπαγε πολύ τους εξόριστους
Να μην ξεχάσουμε, σύντροφοι, τον Ντικ
το φίλο μας τον Ντικ
που γαύγιζε τις νύχτες στην αυλόπορτα άντικρυ στη θάλασσα
κι αποκοιμιόταν τα χαράματα
στα γυμνά πόδια της Λευτεριάς
με τη χρυσόμυγα του αυγερινού
πάνω στο στυλωμένο αυτί του
Τώρα ο Ντικ κοιμάται στη Λήμνο
δείχνοντας πάντα το ζερβί του δόντι
Μπορεί μεθαύριο να τον ακούσουμε πάλι
να γαυγίζει χαρούμενος σε μια διαδήλωση
περνοδιαβαίνοντας κάτου απ' τις σημαίες μας
έχοντας κρεμασμένη στο ζερβί του δόντι
μια μικρή πινακίδα "κάτω οι τύραννοι"
Ήταν καλός ο Ντικ
Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Ερμηνεύτρια: Μαρία Δημητριάδη
Συμμετέχουν: Μαρία Κανελλοπούλου, Γιώργος Κιμούλης, Νότα Μπενετάτου, Σάκης Μπουλάς, Μαριτίνα Πάσσαρη, Πάνος Σκουρολιάκος, Σοφία Σπυράτου, Μαρία Χατζησάββα.
---
Κάθε τόσο Μας έρχονται καινούριες καραβιές γερόντοι
απ το Μοριά, απ τη Ρούμελη
Και πιο πάνω απ τα Τρίκαλα και τη Μακεδονία
Λιγνοί γερόντοι χοντροκόκκαλοι μάσπρα μουστάκια και φλοκάτες
Μυρίζουν σβουνιά και χωράφι
Μέσα στα μάτια τους βελάζουν τα πρόβατα του απόβραδου
Στα τσουλούφια τους κρέμονται οι σκιές των πλατανόφυλλων
Μιλάνε λίγο δεν μιλάνε καθόλου ωστόσο πότε πότε το βλέπεις
Πούχουν συμπεθεριάσει με τα ελάτια
Μια στιγμή που σηκώνουν τα μάτια απ το χώμα
Και τηράνε πίσω απ τους ώμους μας
Όταν γαλανίζει το βράδυ τις τέντες
Κι ο αγέρας μπλέκει τα μουστάκια του στο θυμάρι
Όταν ο ουρανός κατεβαίνει απ τα βράχια
Δρασκελώντας τη θύμηση με τις προκαδούρες των άστρων
κι ο θάνατος κόβει βόλτες αμίλητος έξω απ το συρματόπλεγμα,
τότες τους βλέπουμε που συνάζονται τρείς-τρείς, πέντε-πέντε,
σα στα παλιά τα χρόνια στις μπαρουταποθήκες του Μεσολογγιού
Και τότες πια δεν ξέρεις- έτσι συναγμένοι στον αυλόγυρο της βραδιάς
αξούριστοι, άλαλοι,
δεν ξέρεις πια, σαν ανάβουν τα τσακμάκια τους,
αν είναι ν ανάψουν το τσιγάρο τους
ή αν είναι ν ανάψουν το φιτίλι του δυναμίτη.
Τούτοι οι γερόντοι δε μιλάνε.
Τα παιδιά τους βγήκαν στο κλαρί.
Ετούτοι χώσαν την καρδιά τους στο βουνό
σαν ένα βαρέλι με μπαρούτι.
Δίπλα στα μάτια τους έχουν ένα δεντράκι καλοσύνη,
ανάμεσα στα φρύδια τους ένα γεράκι δύναμη,
κι ένα μουλάρι από θυμό μες στην καρδιά τους
που δε σηκώνει τ άδικο
Και τώρα κάθονται εδώ στη Μακρόνησο
στο άνοιγμα του τσαντιριού, αγνάντια στη θάλασσα,
σαν πέτρινα λιοντάρια στη μπασιά της νύχτας,
με τα νύχια μπηγμένα στην πέτρα. Δε μιλάνε.
Κοιτάνε πέρα την αντιφεγγιά της Αθήνας,
κοιτάνε τον ποταμό του Ιορδάνη,
σφίγγοντας μια πέτρα στη χωματένια φούχτα τους,
σφίγγοντας μες στα μάτια τους τα σκάγια των άστρων,
σφίγγοντας μες στο φυλλοκάρδι τους μια δυνατή σιωπή,
εκείνη τη σιωπή που γίνεται πριν απ τ αστροπελέκι.
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Ερμηνεύτρια: Μαρία Δημητριάδη
Συμμετέχουν: Μαρία Κανελλοπούλου, Γιώργος Κιμούλης, Νότα Μπενετάτου, Σάκης Μπουλάς, Μαριτίνα Πάσσαρη, Πάνος Σκουρολιάκος, Σοφία Σπυράτου, Μαρία Χατζησάββα.
---
Κάθε τόσο Μας έρχονται καινούριες καραβιές γερόντοι
απ το Μοριά, απ τη Ρούμελη
Και πιο πάνω απ τα Τρίκαλα και τη Μακεδονία
Λιγνοί γερόντοι χοντροκόκκαλοι μάσπρα μουστάκια και φλοκάτες
Μυρίζουν σβουνιά και χωράφι
Μέσα στα μάτια τους βελάζουν τα πρόβατα του απόβραδου
Στα τσουλούφια τους κρέμονται οι σκιές των πλατανόφυλλων
Μιλάνε λίγο δεν μιλάνε καθόλου ωστόσο πότε πότε το βλέπεις
Πούχουν συμπεθεριάσει με τα ελάτια
Μια στιγμή που σηκώνουν τα μάτια απ το χώμα
Και τηράνε πίσω απ τους ώμους μας
Όταν γαλανίζει το βράδυ τις τέντες
Κι ο αγέρας μπλέκει τα μουστάκια του στο θυμάρι
Όταν ο ουρανός κατεβαίνει απ τα βράχια
Δρασκελώντας τη θύμηση με τις προκαδούρες των άστρων
κι ο θάνατος κόβει βόλτες αμίλητος έξω απ το συρματόπλεγμα,
τότες τους βλέπουμε που συνάζονται τρείς-τρείς, πέντε-πέντε,
σα στα παλιά τα χρόνια στις μπαρουταποθήκες του Μεσολογγιού
Και τότες πια δεν ξέρεις- έτσι συναγμένοι στον αυλόγυρο της βραδιάς
αξούριστοι, άλαλοι,
δεν ξέρεις πια, σαν ανάβουν τα τσακμάκια τους,
αν είναι ν ανάψουν το τσιγάρο τους
ή αν είναι ν ανάψουν το φιτίλι του δυναμίτη.
Τούτοι οι γερόντοι δε μιλάνε.
Τα παιδιά τους βγήκαν στο κλαρί.
Ετούτοι χώσαν την καρδιά τους στο βουνό
σαν ένα βαρέλι με μπαρούτι.
Δίπλα στα μάτια τους έχουν ένα δεντράκι καλοσύνη,
ανάμεσα στα φρύδια τους ένα γεράκι δύναμη,
κι ένα μουλάρι από θυμό μες στην καρδιά τους
που δε σηκώνει τ άδικο
Και τώρα κάθονται εδώ στη Μακρόνησο
στο άνοιγμα του τσαντιριού, αγνάντια στη θάλασσα,
σαν πέτρινα λιοντάρια στη μπασιά της νύχτας,
με τα νύχια μπηγμένα στην πέτρα. Δε μιλάνε.
Κοιτάνε πέρα την αντιφεγγιά της Αθήνας,
κοιτάνε τον ποταμό του Ιορδάνη,
σφίγγοντας μια πέτρα στη χωματένια φούχτα τους,
σφίγγοντας μες στα μάτια τους τα σκάγια των άστρων,
σφίγγοντας μες στο φυλλοκάρδι τους μια δυνατή σιωπή,
εκείνη τη σιωπή που γίνεται πριν απ τ αστροπελέκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου